Bakın ne geldi aklıma... Hani dün dedim ya Heroes izliycem falan diye (Dedim ulan, okuyun) gerçekten bu diziyi özlediğimi farkettim. Ne güzeldi o günler bak hatırladıkça gülüyorum. Benim Heroes manyaklığım olsun, okula pazartesi günü gidip 'Ya kızım ne süperdi ya dünkü bölüm ağzım açık izledim resmen'le başlayan uzun Hero
esfan(?!) muhabbetlerine girmek çok iyiydi. Off keşke Heroes'un bölümleri ilk sezonki heyecanı verse...Ya gerçekten ilk sezon ve ikinci sezon çok sürükleyiciydi. Psikopat seri katilimizin (Sylar) ultra süpersonik güçlü hemşiremize (Peter Petrelli-aksan için uğraşmayın yazıldığı gibi devam-) yaptığı bitmeyen zulümler benim bi arkadaşımla Sylar'a aşırı ilgi durmamıza neden olmuştu falan (Yapmayın 8. sınıf). Hele o kafa kesme hareketi
yok mu? (Tamam kabul, ben bi ara Heroes Nerd'düm) Bu dizide en güzel olaylardan biri zamanda yolculuktu. Benim en favori bölümüm 1. sezon 20. bölümdü hatta bu bölümde 5 yıl sonraya gitmişlerdi. Çünkü bakıyorsunuz milletin tipi kaymış bazıları ölmüş, diyorsunuz ki 'Aa nooldu ya buna harcamışlar çocuğu' vs. Bunları diyip diğer bölümleri daha çok izlemeye başlıyorsunuz sonra.
Ama diğer sezonlarda artık Heroes'un gidişine alıştığınız
için 'Ölmez la bu' diyip diğer bölümlerde çıkınca 'Gördün mü ben demiştim' demeye başlıyorsunuz. Belki de beni soğutan Heroes için haber çevirmemdi. Gelecek bölümler hakkında bilgim olduğu için 'İzlemesem de olur' demeye başladım ya da 'Netten izlerim' der oldum. Bu da beni bir zamanlar bağımlısı olduğum bir diziden uzaklaştırdı beni. Neyse sonuçta izleyeceğim yakında diğer bölümlerini. En son ultra süpersonik kahramanım kahramanlıklarına devam ediyordu. Bakalım hala öyle mi...
Seviliyorsunuz
<3
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder