Dun ya da bir onceki gun dedim ki kendi kendime ya hersey iyi gidiyor. Alisik degilim buna. Hic de haksiz cikmadim.
Kiriliyorum. Durmadan cevremde bir ozel muhabbetler, kim kimi sevdi, nasil sevdi konulari aciliyor. Her defasinda da aklima geliyor. 'Sacmaydi ama oldu iste' diyorum 'O kadar ciddi degildik ama ne biliyim yine de birsey vardi bende, onu bilmiyorum' diyorum. Gercekten de bilmiyordum ama simdi umrunda o kadar da olmadigina eminim.
En kotusu de tam ona bunlari soyleyecegim sirada her defasinda bir halt cikmasi. Diyordum ki bugun soylemem lazim bunu artik bir bakiyorum tartisiyoruz, bugun olacak diyorum uzaklasiyoruz. Bir suru sey ve bence beni kiran sey de bunu soyleyememek. Belki yine birkac kisinin gazina gelip yaparim boyle bir sey.
Bazen sunu da diyorum; haketmedi. Gercekten. Her seferinde de haketmedigini o kadar guzel kanitliyor ki ben bile sasiriyorum yaptigi seylere.
Aklinizda su olabilir 'Artik universiteye gidiyorsun ne geregi var bunlarin etrafin farkli insanlarla dolu'. Haklisiniz da ama bir yerde takiliyor iste. Kac ay boyunca aklima gelmeyen insan bir anda aklima geliyor.
Boyle iste . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder