Sanırım şu anda düşünme sırası bende. Bunca zamandır düşünmem, kafa patlatmam yetmiyor, hala daha düşünmem gerekiyor. Benim kararsızlığım desem -ki büyük ihtimalle bundan kaynaklanıyor- ya da başkalarının dengesizliği desem yine yol aynı yere çıkıyor;

Bir de onun açısından düşün Dilara. 

Ben başkasının açısından düşünmek istemiyorum belki. Bencil olsam bir kere. Umursamasam. Evet ya böyle iyi olacak bana ne başkalarından desem, biliyorum ki yarın uyandığımda içim içimi yiyecek. Yanlış karar verdiğimi düşünücem 'şu üzülecek, böyle kötü olacak' diyip vazgeçicem. Olayın boka sarması kaçınılmaz. 

Bir şekilde halimden memnun davranmam gerek. 

Tek istediğim bundan 10-15 yıl sonra bugünleri hatırlayıp pişman olmamak.