Voila...

Hayatın bu tarafını seviyorum bak...
Süprizlerle dolu.

Ne oldu?
Mutlu bir sene başı. Eğlence, kahkaha, en 'yakın dostlarım(!)' etrafımda. Yeni arkadaşlar, hayaller, planlar vs...

Ne oldu?
Berbat bir yıl ortası. Satışa gelme, sap gibi ortada kalma, ne halt edeceğini bilememe. Tek düzgün tarafı gereksiz olaylarda kurtulmam...

Ne oluyor??
Süper bir yıl sonu. Eğlence, yeni bir çevre, yeni arkadaşlar, yeni takılma ortamları. Kısaca süper işte. Benim de istediğim bu...

Biliyor musunuz şimdi o yazdığım yazıları okuyorum da ne güzel anlatmışım derdimi -tabi başa gelmesi ayrı- ve gerçketen okudukça hatırlıyorum o günleri ve 'ah keşke şöyle yapsaydım' diyorum. Ama o zamanlar yapamadıklarımı şimdi yapmam daha güzel, daha iyi, daha bir ayrı...

Ve ne için seviniyorum biliyor musunuz??
Hani şöyle bir olay vardır. Çevrenizde bir kişi vardır. Suratına bakıp gülersiniz 'Canım naber?' dersiniz, gidince de 'Ay kurtulduk' tarzı konuşma başlar.
Kanımca benim hakkımda böyle birşey olmuyor.
Emin değilim gerçi.
Zaten öyle davranana da tekmeyi basıyorum sorun değil ama insanın bakışından anlaşılıyor çok açık bir şekilde ne yaptığı..

Mesela...
2 dakika önce bi arkadaşıma 'Dilara'ya neden güveniyorsun?' diyen bir kişinin yanıma gelip bana sevgi göstermesi?
Bırakın bu pozları ya valla sizin için iyi olur...

Sevgiler
<3