Yazıma blog isminin neden Writing to Reach You olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum;
> Çünkü birilerini bulmaya çalışıyorum.
> Çünkü bu blogdaki saçma yazılarımı okuduğumda bile soğumamalı (SOĞUDU)
> Çünkü belki farkeder
> Çünkü unutmamalıyım
Sanki niye olduğunu daha önce yazmamışım gibi bununla başlamamın nedeni aslında kendime de bazı şeyleri hatırlatmak. Eylem insanı değilim ben sanırım ve bu dönem bunu en iyi şekilde görmüş oldum. Benim için en iyisi kenarda oturup beklemek. Sadece oturayım, etrafıma bakayım, düşüneyim, buraya yazayım ama asla ilk harekete geçen taraf olmayayım.
Ümitleniyorum da aksi gibi olur diyerek. Sonrasında hayal kırıklığı. Ama şöyle bir şey de farkettim ki duygularıma daha kolay sahip çıkabiliyorum. Ne bileyim gidip inadına o kişiyi düşünmüyorum mesela. Olmadı öı ? Tamam, bitti. Bu kadar.
Diyince de garip geliyor olur mu diyor insan ama oluyormuş. Herhalde uzun süre bekleyip de elde var sıfır olaylarımdan sonra SONUNDA AKLIM BAŞIMA GELMİŞ. Tebrik etmem lazım kendimi bu konuda.
Aslında bakarsanız illa olsun da demiyorum ya. Ne bileyim saçma salak bir bakışı 'AYH KESN BNİ KSTİ .d .d' diye düşünmüyorum ya da sadece uzaktan birine laf atmıyorum. Deniyorum şansımı, kozumu kullanıyorum. Olmadı mı? Güle güle.
Blog amacı demiştik...
Bana ulaşılmaya çalışılacak biri çıkıyor belki ama asıl sorun benim hevesimin geçip geçmeyeceği.
Öyle bi karışık benimkisi
