Guvenmek çok acayip birşey. Şöyle bir örnekle anlatmak istiyorum;

Yıl 2011. 12.sınıfın başı. YGS ve LYS gibi iki çılgın sınava hazırlanıyorum. Sabah okul, 3te çık dershane, 6da çık ev, ödev yap ders çalış ve yat. Bütün günüm bu şekilde geçiyor. İTÜ broşürlerini doldurmuşum odaya. Takmışım kafaya Moleküler Biyoloji ve Genetik diye. 

Yıl 2012. 12.sınıfın sonu. YGS bitmiş, muhtemelen LYS'ye 1 hafta kalmış. Mezuniyet gibi saçma bir şey için derse ara vermişim. Aldığım 20 kilo ve gerginliğim yüzünden sinir stres manyağı olmuşum. İTÜ broşürleri gitmiş yerine 'Artık Hacettepe Biyoloji olur, giderim İstanbul'dan' kafası gelmiş. 

Şimdi önemli olan bu süre içinde ne oldu? Kimseye diyemedim. Bir insan niye evini bırakmak ister. Küçük bir şehirde olsam büyükşehir kararı değişir insanın olabilir ancak zaten İstanbul Üniversitesi gibi köklü okullar varken ya da Fatih Üniversitesi gibi (ne kadar hocacı bir okul olsa da) bir okulda %100 burslu okuma imkanım varken neden kendimi Ankara'nın bağlarına attım? 

Kaçtım sadece. Bıraktım arkadaşlarımı. Belki daha yakın olurdum onlarla, okullarını basardım, görürdüm bol bol, çılgın tavla turnuvalarına katırlırdım ama hayır istemedim tek istediğim sonuçlar açıklansın da buradan kaçacağım kesinleşsin. 

Başka olasılıkları düşünüp ona göre karar vermekti benimkisi. İlk haftalarda ne kadar yalnız kaldığımı ben biliyorum. Başıma gelen abuk subuk akraba 'ilgisi' olayının nasıl beni titreyerek sokağa attığını ben biliyorum. Aldığım karar yüzünden annemi özleyerek ağladığım geceleri ben biliyorum. Ama vazgeçemezdim bundan ben seçtim çünkü. Geri dönüşü yok. Keyfi bir şekilde 'aa sıkıldım hadi geri döneyim' deme gibi bir lüksüm de yok. Ben burda ne yaşarsam yaşayayım İstanbul'da çekeceğimden daha az şey yaşamış olurum. Hiç değilse psikolojik olarak. 

Buraya gelmemin bana kattığı çok şey var eminim bundan belki İstanbul'da kalsaydım içime kapanıklığım daha çok devam edecek belki de artacaktı. Bizimkilerin olur olmaz davranışlarına daha çok mazur kalacaktım. Şimdi uzakta olduğum için fazla etkilemiyor. Kendime burda farklı sorunlar ediniyorum. Yabancılık çekmiyim diye. 

Ancak olayın başına dönersek kimseye ne İstanbul'dan kaçış hikayemin nedenini açıklayabilirim, ne beni bu kadar suskun yapan olayları anlatabilirim. İnsanlara fazla güveniyor olabilirim ama bunları anlatacak kadar değil. 

'Sonuçta benim akrabalar burdaydı. Bizimkiler de izin verdi Hacettepe'ye. Biyolojide iyi bir okul. O yüzden burayı tercih ettim :)'